Van Laos naar Cambodja

Ik lig hier heerlijk in mijn hangmatje op koh rong te kijken naar de zon die langzaam ondergaat, terwijl er allemaal krabbetjes over het strand rennen en de circades het inmiddels op een zingen hebben gezet. Helemaal blij, helemaal zen.

Mijn vorige blog heb ik in vang vieng getyped, maar inmiddels heb ik alweer zoveel gezien en meegemaakt dat dat alweer een eeuwigheid geleden lijkt. Na Vang Vieng ben ik met mijn Oostenrijkse buddy richting Thakhek gegaan. Daar hebben we de driedaagse scooterlooping gedaan. Ik zou willen dat ik daar uitgebreid over kon vertellen, maar van de eerste dag kan ik me vrij weinig herinneren. Ik+scooter= geen gouden combinatie. Dus ik viel meteen aan het begin van de dag met mn scooter op mn hoofd en werd me pas tegen het einde van de middag weer bewust van wat er om me heen gebeurde en wat ik eigenlijk aan het doen was. Heel bizar weer. 's Avonds was ik weer gewoon helemaal mezelf en de twee dagen daarna heb ik ultiem genoten van het rondgaan op mijn scooter door het prachtige landschap. Dit gedeelte van laos was nog niet zo toeristisch en dat maakte het nog wel eens wat lastig om ergens eten of een slaapplek te krijgen. Maar het was een super toffe ervaring en had het voor geen goud willen missen. We kwamen door schattige dorpjes met blije kindjes, reden over behoorlijke kronkelwegen door de bergen en aten instant noodles tussen de locals. Na thakhek gingen we door naar pakse (7 uur lang in een karaoke bus, holadiejeee). Daar bleef ik maar 1 nachtje om vanuit daar door te gaan naar don det. Don det is een van de 4000 eilandjes (vraag me af of iemand ze ooit echt geteld heeft) die in het zuiden van laos in de mekong liggen. Een prachtig mooi eilandje. Ik verbleef in het dorpje in een kleine bungalow met hangmat op de veranda. Heel leuk, heel fijn. Don Det is een heel goede plek om helemaal niks te doen. Maar niks doen is natuurlijk totaaaaal niet aan mij besteed, dus ik heb daar een fiets gehuurd om het hele eiland over te gaan. Een super leuke tocht tussen de rijstvelden en kleine dorpjes door. Ik bezocht er nog een immens grote waterval en in de middag genoot ik van mijn boekje in de hangmat. De dag daarna ging ik kajakken met een grote groep. Super leuk! Ik zat met twee Duitse meiden in een kajak en dat was heel moeilijk kajakken, want we zaten elkaar de hele tijd in de weg. Maar het was gezellig en dat was ook belangrijk. Tijdens de tour zagen we nog de zeldzame mekong dolfijnen. Dat was echt tof, want het waren er best veel van redelijk dichtbij. Heel cool. Ook bezochten we nog twee watervallen. Weer heel groot en met veel water. Nog steeds regenseizoen hier;).

Don Det was echt een leuke plek om te zijn geweest, maar ik wilde er ook niet te lang blijven hangen, dus die dag daarna vertrok ik richting Cambodja. Dat betekende dat ik weer over land een grens over moest steken. En ik vond het weer spannend. Het bleek ook een behoorlijke onderneming te zijn. Terug op de haven moesten we eerst allerlei formulieren invullen en ons paspoort, gevuld met voldoende dollars, inleveren. We moesten 5 dollar extra betalen voor de stempel in ons paspoort. Dikke onzin, want dat geld ging rechtstreeks in de zak van de politie bij de grensovergang. Na 20 minuten rijden moesten we weer heel lang wachten om onze paspoorten weer terug te krijgen. Echt heel bijzonder. Toen mochten we de bus weer in en anderhalf uur later moesten we de bus weer uit. Nu omdat we van bus moesten wisselen. De nieuwe busjes waren echter nog niet daar. Dus daar hebben we weer anderhalf uur dom voor ons uit zitten kijken voordat we weer verder konden. Het busje was echter te klein voor alle mensen die er in moesten. Dus wij zaten met zn vieren op een driepersoons bank. Heeeel knus. Na een rit van 7 uur kwamen we helemaal gaar aan in Siem Reap. In de bus had ik Laura (ook uit Groningen, jeeeuuuj) ontmoet en we bleken hetzelfde hostel te hebben geboekt. In de tuktuk richting hostel waren we nog getuige van een pas gebeurd motorongeluk, waarbij 3 mensen op straat lagen met heel veel bloed er omheen. Heel akelig. Het verkeer in Cambodja lijkt trouwens sowieso wel weer wat drukker en gekker dan Thailand en Laos. Die dag daarna ging ik in mn uppie op de fiets richting de tempels van ankor. Onderweg daar naartoe kwam ik twee Nederlandse jongens op de fiets tegen en met hen ben ik de hele dag opgetrokken. Was echt een super leuke dag. We gingen dus op de fiets alle buitenste tempels bij langs. Was een rondje van 32 km, maar was heel prima te doen. Ik weet niet hoeveel tempels ik die dag gezien heb, maar ze waren mooi en tof. Ik houd er wel van. Ook zagen we de laatste 3 minuten van de zonsondergang op een tempel op een berg. Daarna in alle chaos op de fiets weer terug naar de stad. Was wel blij dat ik niet alleen was, dan had ik dat echt niet grappig gevonden. 's Avonds ging ik eten met Aida, een meisje die ik van Thailand kende. Dat was echt super leuk. Die dag daarna gingen Laura, Iris en ik in alle vroegte weer naar het tempelcomplex om de zonsopgang te kunnen zien en de grootste, belangrijkste tempels van het complex te gaan bekijken. De zonsopgang was heel mooi, maar naar ons idee een beetje overschat. We zaten maar te wachten tot het spektakel zou gaan beginnen, en opeens was de zon er al en hadden we het gemist. Ofzo... Daarna gingen we naar de tempels die ik het mooist vond. Het bayon en de tempel waar ze gefilmd hebben voor de film tomb raider. Allebei heel indrukwekkend. Als laatste gingen we de beroemde ankor wat binnen. Die was echt heel mooi, maar ook heel druk. Om er naar binnen te mogen moest je in de rij. Daar stonden dan, net als in de efteling bij de phyton, bordjes waar de geschatte wachttijd op stond. Echt fascinerend. Het wachten viel uiteindelijk dik mee. Ik vond het allemaal echt prachtig, maar was na twee dagen tempels er ook wel klaar mee. 's Avonds gingen we nog heel lekker eten. We waren even toe aan wat westers, dus leefden ons uit op een ontiegelijk goede lasagne en een glas wijn. Zoooo lekker.

Die dag daarna gingen we met de bus door naar battambang (jeeeej, 3 uur lang karaokeee). Toen we daar aankwamen moesten we nog een stuk met de tuktuk, maar de tuktuk chauffeurs daar waren hysterisch. Nog voordat we helemaal stil stonden, stonden ze al tegen het raam te springen om onze aandacht te trekken. Een hele beleving. 's Middags lieten we ons naar de bamboetrein brengen. Dat was echt ontzettend grappig. Een spoorrails met een soort bamboevlot op wieltjes en een motortje er achter. En dan keihard tussen de rijstvelden doorsjeezen. Totdat er een karretje vanuit de andere richting komt en een van de karretjes van het spoor afgetild moet worden om de ander er langs te laten. Vet grappig ook, daar kwamen we nog een ander meisje uit Groningen tegen die we allebei wel kenden. De wereld is soms zooooo klein. De bamboetrein kwam in een dorpje uit waar allemaal kinderen waren die armbandjes wilden verkopen. Die kinderen hoorden echter heel erg op school te zitten, dus we kochten niks. Wel hadden we een heel interessant gesprek met een mevrouw die daar ook een winkeltje had. Die dag daarna deden we een fietstour. Dat was echt super leuk. Dit was een bedrijfje dat helemaal door studenten gerund werd. We gingen langs allemaal locale huisjes en marktjes waar mensen rijstpapier, rijstnoodles, rijstwijn, rijstcake, gedroogde bananen of vispasta zelf aan het maken waren. Heel tof om te zien hoe de vellen gemaakt worden die om de fresh springrolls zitten die ik zo graag eet. Ook kreeg je op deze manier een kort kijkje in het leven van een cambodjaanse familie en dat vond ik vooral ook wel heel leuk.

De dag daarna vertrokken we naar phnom phen, de hoofdstad van Cambodja. Gezellig in een busje met locals die het ook zwaar hadden met de rij stijl van de chauffeur. In Phnom phen hadden we een heeeel chill hostel met zwembad, lekkere bedden en airco. Daar waren we even heel erg aan toe na een paar nachten in veeeeel te warme dorms. Die middag gingen we naar het S21 museum. Cambodja heeft een hele wrede geschiedenis. De rode Khmer, onder leiding van pol pot, heeft hier zo'n 40 jaar geleden een groot deel van de cambodjaanse bevolking uitgeroeid. Er werd gestreefd naar een communistisch land, gecombineerd met een soort back-to-basic ideologie. Alles waarbij verwestering voorkwam was fout. Daarom wilde pol pot alle slimme, hoog opgeleide mensen dood hebben. Dit gebeurde op gruwelijke wijze, waarbij mensen eindeloos gemarteld werden om valse bekentenissen af te leggen. Mensen met een opleiding waren 'verdacht', maar ook het dragen van een bril, of het feit dat je monnik was maakte al dat je uit behoorlijk uit moest kijken. In deze tijd zijn ongeveer 2 miljoen mensen omgebracht (op een bevolking van 8 miljoen mensen). Cambodja heeft hierdoor ook een hele jonge populatie inwoners. Dit zie je ook echt als je op straat kijkt. En ik moet zeggen, zodra ik iemand zie die ouder lijkt dan 40, ik al een brok in mn keel krijg. Wat voor gruwels zullen deze mensen hier meegemaakt hebben. Echt verschrikkelijk. En om weer terug te komen bij het S21 museum, dat was de plek waar ze mensen heen brachten om te martelen en wat vrijwel altijd tot de dood leidde. Een bizar museum, want voordat het een gevangenis werd was het een schoolgebouw. De tegenstelling kon niet groter zijn. Mensen werden daar ook gemarteld aan de rekstokken die op het schoolplein stonden. Heel bizar. Ook waren er ruimtes waar allemaal portretten van gevangen hingen. Heel vreemd, al die gezichten uit het verleden die je wanhopig aanstaren. Het gehele museum heb ik met een brok in mn mijn keel rondgelopen, maar ik had het echt niet meer toen we langs een winkeltje kwamen waar 1 van de 7 overlevenden van de gevangenis zijn boek zat te signeren. Zo'n mooie, oude man. Zo positief en gezellig te doen met alle toeristen die met hem op de foto wilden. En dan wetend wat voor een verschrikkelijke tijd hij daar 40 jaar geleden op hetzelfde complex gehad heeft. Die dag daarna bezochten we de killingfields. Weer zo'n bizarre plek. De mensen die hier heen gebracht werden tijdens het rode khmer bewind, werden hier vermoord en in massagraven gegooid. Met een audiosetje op ons hoofd gingen we op pad. Wat een wreedheden hebben daar plaats gevonden. Het hele terrein lijkt nu een hele vredige, groene plek. Maar dankzij de audioset kwamen we er achter dat de vijver waar we op uit keken in feite een heel groot massagraf was. En werd er verteld dat er nog steeds botten, tanden en stukken van kleding uit de aarde naar boven kwamen. Soms zag je inderdaad stukjes stof bij de wortels van de bomen zitten. Heeel apart. Bij de babyboom had ik weer vochtige ogen. Onvoorstelbaar dat daar baby's, die ze bij hun voetjes vasthielden, dood werden geslagen. Wat ik mooi vond, was dat er aan alle massagraven honderden armbandjes van bezoekers hingen. Gewoon simpele bandjes, maar wel een mooi gebaar van medeleven vond ik. Ook stond er een gedenk stupa op het terrein. Deze was tot aan het plafond toe gevuld met de schedels en botten die ze in de massagraven gevonden hadden. Het had iets heel lugubers, maar het was wel op een hele respectvolle manier gedaan. Terug in de tuktuk waren we allemaal stil. Zoveel indrukken en heftigheid. De rest van de middag lagen we bij het zwembad en dat was heel fijn. 's Avonds bezochten we nog de skybar van phnom phen. Daar dronken we pas ons eerste (veel te dure) cambodjaanse biertje. En die smaakte behoorlijk goed!

Die dag daarna gingen we door naar koh rong. Koh rong staat nogal bekend als een party eiland, met happy shakes en veel bier. Laura had echter een prachtig hostel gevonden op de noordkant van het eiland waar je alleen met een speciale boot van het hostel zelf kon komen. En dan zou er een prachtig mooi strand, een blauwe zee, een schommel en hangmatten zijn. Het klonk als een klein paradijsje. Het was nog een hele klus om de juiste pier en de juiste boot te vinden. Maar we waren ruim op tijd, dus geen stress. Na die boottocht van 3 uur kwamen we aan op lonely beach. En het was prachtig. Onderweg hadden we behoorlijk wat regen gehad, maar toen we aankwamen scheen de zon. De dorm was helemaal open, met een aantal bedden met klamboes er omheen. De badkamer zeeeer primitief. Geen stromend water, dus douchen door een emmer water over jezelf heen te gooien. En datzelfde water om de wc mee door te spoelen.... Heeeel apart. Ook loopt alles hier op zonne-energie, dus na 4 uur 's middags kunnen we onze telefoon, camera of e-reader niet meer opladen. Maar het is zo mooi. Gisterochtend was ik in mn eentje in de zee terwijl de zon nog aan het opkomen was. Het was echt zo prachtig. En het strand, en de zee, en de mensen. Het is hier gewoon heel chill.

Morgen gaan we weer naar het vaste land en hoop ik mijn visum voor vietnam te kunnen regelen.

Het gaat dus nog steeds heel goed met me en geniet met volle teugen.

Leuk als je een berichtje achterlaat!