Bangkok, Kanchanaburi, Pai en Chiang Mai

Hallo daaaaaar!

De tijd vliegt en inmiddels zit ik alweer twee weken in Thailand. Thailand is anders dan Indonesie. Ze zijn hier wat beter ingesteld op reizigers en daardoor gaat het allemaal wat meer relaxed. Er zijn hier ook gewoon meer toeristen, wat betekent dat ik wat minder opval en wat minder vaak met mensen op de foto moet of aangestaard word. Een verademing.

Mijn Thailand avontuur begon dus in Bangkok. Daar ben ik twee nachten gebleven. De eerste avond ben ik bier wezen drinken op de Kao San Road (chaos daar, niet te zuinig) met twee belgen en dat was eigenlijk heel leuk en gezellig. Die dag daarna had ik een fietstocht geboekt door Bangkok. Normaal gesproken deden ze dit met groepen van vijftien mensen, maar het was heel erg laagseizoen, dus we waren maar met z'n drieen. We kregen een heel lieve en gezellige gids mee en hebben dus heerlijk door Bangkok gefietst en we zijn echt op plekken geweest waar ik anders nooit bedacht had om heen te gaan. Zo stonden we op een gegeven moment op een bizarre voedselmarkt en kwamen we langs een aantal minder toeristische tempels. Ook gingen we met de fietsen op de boot en werden we een heel stuk buiten Chiang Mai weer gedropt om verder te fietsen tussen de rijstvelden en schattige dorpjes door. Echt super leuk. We sloten de fietstocht af met echt een geweldig lekkere lunch. 's Middags bezocht ik nog een grote tempel in de stad en toen was ik er wel weer klaar mee (ik was lichtelijk brakjes, hehehe). Omdat ik Bangkok zo groot en hectisch vond, vertrok ik die dag daarna alweer. Nu richting Kanchanaburi, in het westen. Daar kwam ik met een locale bus, waarin de cd met Thaise muziek lekker hard aan stond. Ik kon het wel waarderen. In Kanchanaburi sliep ik in een heel mooi guesthouse vlakbij het busstation, maar wat verder uit het centrum. Dus regelde ik een fiets en ging ik op pad. Als eerste kwam ik uit bij het Birma-Thailand railway museum. Dit vond ik heeeel indrukwekkend. Tijdens de tweede wereldoorlog hebben allemaal krijgsgevangen aan een onmogelijke spoorrails tussen Birma en Thailand moeten werken onder barre omstandigheden. Ik wist wel een beetje wat er daar gebeurd was, maar ik besefte me daar pas dat ik echt amper wat wist en dat er in deze hoek van de wereld dus ook echt hele gruwelijke dingen hebben plaatsgevonden tijdens de tweede wereldoorlog. Daarna fietste ik door naar de brug over de rivier Kwai; een overblijfsel van die spoorlijn. Hier liep ik een stuk overheen, maar ik vond het niet heel bijzonder. Het was gewoon een behoorlijke toeristentrekker en dat was te merken. De selfiesticks vlogen je om de oren.

Die dag daarna ging ik met de bus naar de Hellfire Pass. Hier lag ook nog een heel stuk van de beruchte spoorlijn. Wat hier bijzonder aan was, was het feit dat de krijgsgevangenen echt een heel stuk uit de berg hebben moeten hakken om plaats te maken voor die rails. Met een headset ging ik op pad en ik werd er soms stil van. In die hele inham trof je overal gedenkplekjes aan voor mensen die waren omgekomen daar. Soms officiele bordjes, soms een geplastificeerde foto's of gewoon bloemen. Wat me hier ook weer opviel was dat er toeristen rondliepen die zich echt totaal niet bewust waren van het feit wat voor gruwels zich daar hebben afgespeeld en alleen maar bezig waren met het maken van nieuwe profielfoto's voor op hun facebook. Je kon een heel stuk hiken daar, maar dat deden de meeste mensen niet. Daardoor was het op dat stuk heel rustig en daar genoot ik enorm van. Af en toe vertelde de meneer in de koptelefoon wat, maar verder was het gewoon ook even lekker fysiek bezig zijn, afgewisseld met mooie uitzichten. Die dag daarna ging ik naar de Erawan waterval. Een hele grote waterval van zeven levels waar je in mocht zwemmen. In de bus trof ik Tanitia en Sebastian en met hen maakte ik de klim naar level 7. Dat was nog een hele tocht, maar echt heel tof. De waterval was ook echt super mooi en toen we helemaal boven waren gingen we lekker zwemmen. We waren ook wel toe aan wat verkoeling. Wel werd ik daar helemaal raar van alle visjes die aan je voeten gingen knabbelen. Dat was in het begin echt een heeeeel raar gevoel, maar zolang je in beweging bleef viel het knagen wel mee. Wel echt heeeeel leuk en super mooi. Ik denk dat veel mensen die naar Thailand gaan Kanchanaburi overslaan, maar ik zou het zeker aanraden om te bezoeken!

Die dag daarna ging ik richting Elephants World. Daar bracht ik twee dagen door tussen de olifanten. De eerste dag deed ik gewoon mee met het reguliere programma; olifanten voeren, eten voorbereiden, olifanten wassen en nog meer olifanten voeren. Ik bleef daar een nachtje slapen en toen de rest van de bezoekers weer naar hun hotel ging, mocht ik met de mahout mee de berg op om olifant Tammie naar haar slaapplek te brengen. De volgende ochtend mocht ik ook weer mee om haar op te halen en had ik eigenlijk de hele dag quality time met Tammie. Ik mocht haar in m'n eentje voeren, haar wassen en gewoon met haar in het rond chillen. Echt een ervaring om nooit te vergeten. Zo fijn om te zien dat deze olifanten, die ooit mishandeld werden, nu een goede plek hebben. Natuurlijk is het ook een toeristentrekpleister, maar elke olifant had een persoonlijke mahout die echt perfect wist wat goed was voor het dier en ik ben er zeker van dat het belang van de olifanten daar voorop staat.

Na mijn twee dagen tussen de olifanten vertrok ik 's avonds met de nachtbus naar Chiang Mai. En daar heb ik wonderbaarlijk genoeg zelfs nog best wel behoorlijk geslapen. Ik was vroeg in de ochtend in Chiang Mai, maar heb die dag vrij weinig gedaan. Mijn hostel had een zwembad en dat zwembad was mijn beste vriend voor die dag. Die dag daarna vertrok ik richting Pai, een leuk hippie dorpje in de bergen. De eerste dag in Pai heb ik vooral door het dorpje heen gestruind. Ik at een fantastische mango sticky rice in een restaurantje dat er eeecht niet uit zag en belandde nog op een locale markt waar ze de meest fantastische dingen verkochten. 's Avonds deed ik vooral gezellig met iedereen in het hostel. Die dag daarna wilde ik wel met een scooter op pad richting de canyon, maar eigenlijk durfde ik echt niet weer op een scooter te gaan rijden (ik was op Nusa Lembongan gevallen en dat was niet zo tof). Maar ik regelde een plekje achterop de scooter bij Falko, een Nederlandse jongen. Aida, een Spaans meisje, ging ook met ons mee. En ik had echt een topdag! De canyon was prachtig en we klommen daar nog een stuk over/doorheen. Heel tof. Daarna gingen we richting een waterval. Tussendoor hadden we nog een tussenstop bij een plek waar we heerlijk in hangmatten even konden filosoferen over de zin van het leven en andere belangrijke dingen. De waterval was heel tof en dit keer gelukkig zonder visjes;). 's Avonds gingen we met een hele grote groep uit het hostel naar de night market. Daar kon je bij allemaal verschillende kraampjes eten krijgen en iedereen liep maar wat heen en weer te rennen op zoek naar datgene wat ze wilden eten. Heel gezellig. Ook dronken we de slechtste moijto ooit en dronken we daarna in een andere kroeg een heeeel veel betere. Eigenlijk heb ik het hier elke dag heel erg naar mijn zin, maar dit was een dag met een gouden randje. Soms zitten die er tussen, en dat is leuk. De dag daarna ging ik weer bij Falko achterop de brommer. Dit keer richting de grotten. We kregen gezelschap van twee duitste meiden en dat was gezellig. Het was echt nog een heel stuk rijden, maar de tocht was echt prachtig. Tussen de bergen door met waanzinnige uitzichten en kleine dorpjes waar we doorheen kwamen. Echt super. De grot was best heel groot en we kregen een gids mee die echt geen woord engels sprak. Heel verhelderend... Wel nam ze ons mee de hele grot door, dus dat scheelde weer:). Ook gingen we nog een stukje op een bamboeraft door de grot heen. Die werd getrokken door een meneer die daar de hele dag in het donker stond en ons niet alleen met de stroom mee, maar ook weer tegen de stroom in terug moest trekken. Ik vond het schrijnend en voelde me enorm bezwaard dat ik daar op dat vlot zat, terwijl die man hard aan het werk was. Maar de grot was tof en daar ging het om. Op de terugweg maakten we nog een tussenstop bij een hotspring. Die lag ergens midden in het bos en daar waren alleen maar thaise mensen. We bleven daar tot de rest van de mensen weg was en de zon bijna onder. Toen in het donker, met die bizar volle maan, dus toch niet helemaal donker, richting dorp.

Die dag daarna vertrokken Falko en ik weer richting Chiang Mai. In het hostel kwamen we Manon tegen en die ging gezellig de hele avond met ons mee. We namen een hele chille Thaise massage, aten op de Night Market en gingen naar een bokswedstrijd. Dat boksen is hier echt een dingetje. Ik vond het vooral een heel bizar schouwspel, maar ergens ook wel heel vermakelijk eigenlijk. We zagen vier wedstrijden, maar bij de laatste wedstrijd rond half 12 moesten er opeens nog twee dertienjarige jongentjes tegen elkaar boksen. Dat ging ons iets te ver en toen zijn we lekker richting hostel gegaan. Die dag daarna had ik een FANTASTISCH ONTBIJT (sorry, het was gewoon yoghurt met muesli en fruit, maar dat is geloof ik het enige westerse eten dat ik de afgelopen weken gemist heb). Samen met Lydia, een duits meisje die we ook in Pai ontmoet hadden, vertrokken we richting de tempel waar de Meditation Retreat zou gaan beginnen. We kregen daar uitleg over het boedhisme en wat de bedoeling was van aankomende twee dagen. Met busjes werden we naar het meditatie centrum buiten de stad gebracht. Daar kregen we een simpele tweepersoons kamer en moesten we onze witte meditatie outfits aantrekken. Vanaf het eerste meditatiemoment mochten we niet meer met elkaar spreken. Ik dacht dat ik daar heel veel moeite mee zou hebben, maar dat viel eigenlijk wel mee. Wel vond ik het bij de eetmomenten heel apart. Dan zaten we met ongeveer 40 mensen aan lange tafels en niemand die een woord mocht spreken. Ga je juist wel weer heel bewust en rustig van eten, dus opzich niks mis mee. Het mediteren vond ik heel interessant. In het begin gingen m'n gedachten alle kanten op ('ik moet oma nog een kaartje sturen, m'n oor jeukt, hoe zou het met m'n kindjes van school gaan, lijk ik niet dik in deze witte outfit', zulke onzin). Maar ik kwam er achter dat het me hielp om in gedachten liedjes te zingen. Dan kon ik me vooral daar op focussen en gingen mijn gedachten niet alle kanten op. Bovendien bleef de monnik die ons begeleidde maar 'let it go, let ik go' zeggen, dus in gedachten ging ik helemaal los op Frozen (let it gooooooooo, let it goooohoooooo). De eerste dag hadden we alleen verschillende meditatiesessies. De volgende dag werden we om 5 uur gewekt. Eerst vijftien minuten mediteren en toen een uur een lesje Tai Chi. Dat Tai Chi was niet echt mijn ding, dus ik vluchtte voor een kwartier naar de wc;). Daarna mochten we 'onze' monnik zijn rijst voor die dag geven. Wij stonden in een lange rij met allemaal een beetje rijst en hij kwam langs met een grote pot waar we het in moesten doen. Dit was vooral een beetje een symbolisch ritueel, maar dit gebeurt echt elke dag hier in de stad. De monniken lopen door de stad en mensen geven hen eten of een beetje geld. Na het ontbijt mochten we na een gezamenlijke meditatiesessie zelf oefenen. Ik heb eerst heel flink een kwartier zittend gemediteerd en daarna ging ik liggend mediteren. De meesten waren op dit idee gekomen en overal om me heen hoorde ik zachtjes gesnurk. In het begin deed ik heel erg mijn best om wel echt te mediteren, maar ik viel ook gewoon in slaap. Na de lunch precies hetzelfde verhaal. Toen was het alleen nog erger, want toen heb ik echt gewoon heel vast geslapen. O ja, tussendoor hadden we ook nog een discussie moment met onze monnik. Toen mochten we weer even praten om ons verhaal te doen en vragen te stellen. Heel interessant en heel leuk. Zo kom je toch steeds meer een beetje meer te weten over het Boedhistische geloof. En eigenlijk vind ik het een heel mooi geloof. Ze geloven niet in een god. Ze geloven vooral in zichzelf en dat hun eigen houding bepaald hoe dingen verlopen of hoe anderen tegen hen doen. En vooral: leef in het nu. Je geschiedenis kan je niet veranderen en van de toekomst weet je niet hoe die zal zijn, maar wees blij met datgene wat er op dat moment is. Ik vind het inspirerend. Het was gek om na afloop weer met elkaar te mogen praten. Maar ook heel fijn om je ervaringen uit te kunnen wisselen.

's Avonds gingen we, Lydia, Manon, Falko en ik naar de bioscoop. Ook alweer zo'n beleving. Natuurlijk waren de Thaise commercials en trailers hilarisch, maar vlak voor de film begon moesten we gaan staan om ons respect te tonen voor de Thaise koning. Tijdens dat moment kregen we allemaal foto's van de beste man te zien en de mensen om ons heen namen het allemaal heel serieus. We zagen de origineel gesproken versie van The Maze Runner met Thaise ondertiteling. Niet echt heel erg mijn film, maar na al dat gemediteer en alleen zijn met je eigen gedachtes was een film wel even fijn. Die dag daarna ging ik met Lydia nog wat winkelen en 's middags ging ik op tempeltocht door Chiang Mai. Dat zijn er echt heel wat hier, maar ik bezocht er drie. 's

Inmiddels zijn al mijn matties van afgelopen dagen weer een andere kant op en ben ik vandaag weer met mezelf op pad geweest. Ik wilde met de scooter op pad, maar kreeg er geen mee van de verhuurmeneer. Toen was ik alweer zo klaar met scooters, dat ik maar met de bus gegaan ben. Dat was eigenlijk wel heel leuk, want daar kwam ik een Thaise en een Indiaase jongen tegen met wie ik uiteindelijk bijna de hele middag opgetrokken ben. Eerst bezochten we dus de tempel bovenop de berg. Echt een mooie tempel en het leuke was, was dat de thaise jongen er heel veel over kon vertellen. Hij was zelf voor 13 jaar monnik geweest, maar was daarmee gestopt en ging aankomend half jaar voor het thaise leger werken (hoe groot kan het verschil zijn?). Ik vond het fascinerend. Daarna gingen we nog ergens (weer eens laat) lunchen en weer terug naar de stad.

Morgen ga ik nog naar de canyon van Chiang Mai en daarna zit ik twee dagen in de bergen. Ik ga zo'n trekking doen waarbij je ook een nachtje ergens in een bergdorpje gaat slapen. Ben heeeeel benieuwd, maar wel echt zin in. Hoop dat het weer dan goed is, want de voorspellingen zijn nog niet heel best.

Nou, dat was het weer. Bedankt voor het lezen en super leuk om alle reacties steeds te zien:)!

Liefs, Ilse